Barcelona-route:

Algemeen:

Andere fietstochten:

Conclusie van onze fietstocht van Eindhoven naar Barcelona

Eric en ik zijn in april/mei 2003 van Eindhoven naar Barcelona gefietst. Op deze pagina vind je wat we er nou eigenlijk - achteraf gezien - van vonden.

De conclusie van dit verhaal....

Het was een fantastische reis, waarin we enorm veel hebben meegemaakt. Prachtige uitzichten gezien, aardige mensen ontmoet, en toch (al verloren we dat wel eens uit het oog) ook veel gepresteerd. Het was absoluut, 100% zeker, de moeite waard, een onvergetelijke ervaring, en we hopen nog eens zoiets te doen.

Maar het is natuurlijk niet niks, zo'n fietstocht. Zeker als je nog nooit eerder zoiets gedaan hebt, en ook eigenlijk geen super outdoor-freak bent (en niet bijzonder kickt op afzien).

Er waren momenten dat een paar kleine tegenslagen - die op zichzelf niks te betekenen zouden hebben - opstapelden. Soms ging het zover dat we echt baalden, dat we psychologisch door een dal gingen. Maar op deze tijden is het nooit zo erg geworden dat we serieus overwogen om te stoppen. Er kwam altijd wel weer een fijne afdaling, een mooi uitzicht, of een gezellige kroeg, en voor we het wisten gingen we weer vol goede moed verder, en was het moment van afzien alweer bijna vergeten.

Judith's ontstoken achilles pees op de derde dag was van een andere orde; we waren serieus bang dat dit onze tocht tot een abrupt einde kon brengen, en waren hard aan het nadenken over mogelijke oplossingen. De werkelijkheid was echter een betere oplossing dan we hadden kunnen bedenken: met de cocaine-spuit van de Belgische dokter konden we bijna probleemloos verder!

Eric's ziekte, een paar dagen voor het einde, was nooit echt een bedreiging voor onze tocht. Inmiddels waren we zo ver gekomen, en zo vastberaden, dat hij desnoods met diarree en misselijk verder gefietst was. Wel hadden we het allerlaatste stuk tot in Barcelona dan waarschijnlijk niet meer gedaan.

Op het internet vond ik van iemand anders ook een conclusie (onderaan de pagina) na een lange fietstocht, en dat vond ik verstandige woorden. Zij hebben het geloof ik wat zwaarder gehad dan wij, en hebben blijkbaar serieus overwogen om te stoppen (wat bij ons niet aan de orde kwam), maar toch herken ik er wel iets in: "de mooie herinneringen bleven mooi en de slechte groeiden uit tot 'sterke verhalen'." Al tijdens de fietstocht stapelen de sterke verhalen zich op, en achteraf worden ze alleen maar sterker! Dus zelfs de negatiefste aspecten krijgen een positieve wending.

Wij vonden het wel een uitdaging, maar aan de andere kant viel het eigenlijk enorm mee. We pakten gewoon iedere dag de fietstassen in, stapten weer op, en fietsten een stukje verder. Niks bijzonders! Gewoon doen! En dat is - denken wij - het moeilijkste stuk van de hele reis: het eraan beginnen, het gewoon doen! Dus als je erover twijfelt om zoiets te doen: ja, doen, het zal zeker de moeite waard zijn!

|reisverslag deel 1| |deel 2| |deel 3| |deel 4|


|intro| |voorbereiding| |onze route| |spullen| |English|
|Judith home|